Θα 'ρθεί καιρός που θ' αλλάξουν τα πράματα.
Να το θυμάσαι Μαρία.
Θυμάσαι Μαρία στα διαλείμματα εκείνο το παιχνίδι
που τρέχαμε κρατώντας τη σκυτάλη
– μη βλέπεις εμένα – μην κλαις. Εσύ είσ' η ελπίδα
άκου θα 'ρθει καιρός
που τα παιδιά θα διαλέγουνε γονιούς
δε θα βγαίνουν στην τύχη
Δε θα υπάρχουν πόρτες κλειστές
με γερμένους απέξω
Και τη δουλειά
θα τη διαλέγουμε
δε θά `μαστε άλογα να μας κοιτάνε στα δόντια.
Οι άνθρωποι – σκέψου! – θα μιλάνε με χρώματα
κι άλλοι με νότες
Να φυλάξεις μοναχά
σε μια μεγάλη φιάλη με νερό
λέξεις κι έννοιες σαν κι αυτές
απροσάρμοστοι, καταπίεση, μοναξιά, τιμή, κέρδος, εξευτελισμός
για το μάθημα της ιστορίας.
Είναι Μαρία – δε θέλω να λέω ψέματα –
δύσκολοι καιροί.
Και θάρθουνε κι άλλοι.
Δεν ξέρω – μην περιμένεις κι από μένα πολλά –
τόσα έζησα τόσα έμαθα τόσα λέω
κι απ' όσα διάβασα ένα κρατάω καλά:
«Σημασία έχει να παραμένεις άνθρωπος».
Θα την αλλάξουμε τη ζωή
παρ' όλα αυτά Μαρία.
(Κατερίνα Γώγου, ποιήτρια)
Ψωμί, Παιδεία, Ελευθερία
Οι μαθητές/τριες των τάξεων/τμημάτων Α΄ Ε1΄ & Ε2' με αφορμή την επέτειο του Πολυτεχνείου θύμισαν σε όλους μας, γονείς και εκπαιδευτικούς, πως μια δημοκρατική κοινωνία πολιτών αναγνωρίζει ως προτεραιότητα την Παιδεία, την απουσία διακρίσεων, την υποστήριξη των ελευθεριών και την προσφορά ευκαιριών εργασίας και αξιοπρεπούς διαβίωσης.
Επιμέλεια: Κατσουπέρη Γεωργία ΠΕ70, Μελίνα Ντογραματζή ΠΕ70, Κιτσούλη Δέσποινα ΠΕ70. Μουσική επιμέλεια: Ανδρόνογλου Ιωάννης
