Την Τετάρτη 1η Νοεμβρίου ταξιδέψαμε με τις τάξεις Α΄, Β΄, Δ΄ στην πόλη της Θεσσαλονίκης για να παρακολουθήσουμε την παράσταση ''Η Παπλωματού''
H σκηνοθεσία και η διασκευή των δύο παραμυθιών του Jeff Brembeau, '''Το ταξίδι της Παπλωματούς'' και ''Το Δώρο της Παπλωματούς'' είναι της Μαριάννας Τόλη.
Πρόκειται για την ιστορία ενός γενναιόδωρου κοριτσιού, το οποίο με τα μαγικά του δάχτυλα φτιάχνει τα πιο όμορφα παπλώματα του κόσμου και τα χαρίζει στους φτωχούς. Ένας άπληστος βασιλιάς, που μέσα στο παλάτι του έχει μαζεμένους όλους τους θησαυρούς του κόσμου, ψάχνει να βρει εκείνο που θα του χαρίσει έστω ένα χαμόγελο.... Μέχρι να συναντήσει την Παπλωματού, ο Βασιλιάς πιστεύει ότι αυτό κατορθώνεται μόνο με το να «παίρνει». Το να «δίνεις» όμως...;Το κείμενο προσπαθεί να μεταφέρει τη χαρά της ανιδιοτελούς προσφοράς και της αλληλεγγύης. Ακολουθώντας τη βασική ηρωίδα του έργου, την Παπλωματού, στο ταξίδι της προς την αυτογνωσία, συναντάμε ήρωες που πλημμυρίζονται από το συναίσθημα του εγωισμού, της απληστίας και της οκνηρίας. Στην πορεία όμως του έργου και μέσα από τις καταστάσεις που βιώνουν μετατρέπονται σε γενναιόδωρα κι ανιδιοτελή πλάσματα.Μεταλλασσόμενο σκηνικό, βιντεοπροβολή, χρηστικά αλλά κι ευφάνταστα κοστούμια, έξυπνες χορογραφίες και κυρίως, πολλά τραγούδια ερμηνευμένα από καλλίφωνους ηθοποιούς είναι μερικά από αυτά που μας τράβηξαν την προσοχή και ενεργοποίησαν τις αισθήσεις μας.
Στην κατανόηση του κειμένου και των μηνυμάτων του, καθώς, και στην αντίληψη των συναισθημάτων που προκύπτουν από αυτά συνέβαλε η προετοιμασία στην τάξη με την δασκάλα αλλά και στο μάθημα της Θεατρικής Αγωγής. Αφήγηση παραμυθιού, εμβάθυνση στον συναισθηματικό κόσμο των ηρώων, παιχνίδι ρόλων, παγωμένες εικόνες με θεματική βασικές αξίες της ζωής αλλά και διδασκαλία ενός εκ των τραγουδιών της παράστασης είναι μερικά από αυτά που προηγήθηκαν, σε διάρκεια ενός μήνα, της παράστασης.
Σαν επιστέγασμα όλων αυτών έρχεται το δώρο που δημιουργήσαμε όλοι μαζί, δάσκαλοι και μαθητές για τον κεντρικό ήρωα του έργου, τον Βασιλιά. Τι άλλο από ένα πάπλωμα, που αντί για ύφασμα, όμως, έχει ζωγραφιές των μαθητών.
Το δώρο αυτό το προσφέραμε πριν την έναρξη στον θίασο. Αυτοί για να μας ευχαριστήσουν εμφάνισαν το πάπλωμά μας στη σκηνή στο τέλους του έργου και το χρησιμοποίησαν σαν σκηνικό αντικείμενο. Με αυτόν τον τρόπο, ο κόπος και η δημιουργικότητα των παιδιών εκτιμήθηκε.
Κι επειδή μια παράσταση δεν πρέπει να τελειώνει με το χειροκρότημα στη θεατρική αίθουσα, την επόμενη μέρα οι μαθητές εξέφρασαν τη γνώμη τους και μετέφεραν τα συναισθήματά τους στο χαρτί γράφοντας και ζωγραφίζοντας.
Μερικά από τα σχόλια και τις ζωγραφιές των μικρών μας θεατών:
« …μου άρεσε πολύ η παράσταση γιατί ήταν αστεία και συναρπαστική…»«δεν μου άρεσε που τα παιδιά άλλων σχολείων έκαναν πολλή φασαρία και μας ενοχλούσαν» «… μου άρεσαν τα μαλλιά του Βασιλιά, οι φωνές της αρκούδας και ο τρόπος που πετούσαν τα πουλιά… Δεν μου άρεσε που έβλεπα τους ηθοποιούς όταν περνούσαν από τα παρασκήνια»
« δεν μου άρεσε που είχε τόσα τραγούδια…»«…μου άρεσε που ο βασιλιάς χάρισε τελικά όλα του τα δώρα…»« μου άρεσε που είχε καλό συγχρονισμό… το σκηνικό που ήταν χρήσιμο για όλες τις σκηνές, που είχε καλές ιδέες, που ξέραμε το τραγούδι του Βασιλιά, που έδειξαν το πάπλωμα που φτιάξαμε, που ήταν 12 ηθοποιοί που έπαιξαν 50 περίπου ρόλους…»
Δεν κάνουμε θέατρο για το θέατρο. Δεν κάνουμε θέατρο για να ζήσουμε. Κάνουμε θέατρο για να πλουτίσουμε τους εαυτούς μας, το κοινό που μας παρακολουθεί κι όλοι μαζί να βοηθήσουμε να δημιουργηθεί ένας πλατύς, ψυχικά πλούσιος και ακέραιος πολιτισμός στον τόπο μας.
Κάρολος Κουν, 1908-1987, Ο Ιδρυτής του Θεάτρου Τέχνης
Τα κείμενα, τις φωτογραφίες και την προετοιμασία των μαθητών/τριών επιμελήθηκε η θεατρολόγος Λουκία Ορφανίδου.